Gedichten die raken en verbinden: tijdens de jaarlijkse Poëzieweek (30 januari 2025 – 5 februari 2025) is het al poëzie wat de klok slaat. Enkele bewoners van WZC Het Perrehof kregen al een smakelijk voorproefje tijdens hun maandelijkse Samen Lezensessie in december.
Vuur en verhalen vertellen, het is al eeuwenlang een geslaagde mix. En zo verzamelen 6 bewoners van WZC Het Perrehof rond het (elektrische) haardvuur op een grijze woensdagnamiddag in december, net na Sinterklaas.
Sinterklaasspeculaas
Verhalenverteller van dienst is vrijwilliger Willy. Hij is begeleider Samen Lezen, een initiatief van Het Lezerscollectief. Zijn luisteraars zijn vandaag Martha, Louis, Lisette, Elza, Maria en Gust.
Lees verder onder de afbeelding.
De sessie begint, zoals steeds, met een kopje koffie en een koekje. Speciaal voor Sinterklaas heeft Willy speculaasjes meegebracht. “Zelf gebakken door mijn vrouw”, glundert hij.
Ziezo, de sessie is alvast smakelijk gestart en Willy zal straks huiswaarts kunnen keren met heel wat complimentjes aan het adres van zijn vrouw.
Verrassende twist
Dan is het tijd voor de eerste literaire gang: een fragment uit Twee oude vrouwtjes van Toon Tellegen. Willy deelt de tekst uit, zodat iedereen kan meevolgen terwijl hij voorleest. Aandachtige blikken vliegen over de tekst of volgen de woorden in Willy’s gezicht.
Je weet nooit wat je voor je hebt, totdat je het hele verhaal kent.
Tellegens tekst gaat over twee vrouwen die elkaar, na heel wat aftasten, uiteindelijk kussen. Geen vanzelfsprekende tekst om voor te lezen in een woonzorgcentrum, zou je denken. “Maar ik kies graag teksten met een verrassende twist. Zo weet je nooit wat je voor je hebt, totdat je het hele verhaal kent. En dat lokt soms ook verrassende reacties uit”, legt Willy uit.
Voor zo’n verrassende reactie kunnen we rekenen op Gust. Wanneer Toon Tellegen uit de doeken doet hoe de vrouwen elkaar kussen “tot hun lippen moe werden” weerklinkt Gusts bulderende lach. “Ze zien elkaar graag. Daarom vind ik het een mooi verhaal”, besluit hij.
De zon
Dan schakelt Willy over op de portie poëzie voor de dag. De toon van het eerste gedicht, ‘November’ van Rik Lenaerts, weerspiegelt alleszins het druilerige weer buiten. Willy leest voor en laat dan een stilte vallen. “Lisette, wil jij het nog eens voordragen?” vraag hij.
Lisette knikt. “De zon trekt de gordijnen dicht…” klinkt het. Applaus aan het einde en “Proficiat meisje, ge hebt goed gelezen!”. Louis kijkt naar Lisette naast hem: “Dat doet deugd, om het gedicht voorgedragen te horen.”
Bij elke tekst hoort natuurlijk ook reflectie. Willy vraagt regelmatig: “Wat denk jij hier bij? Herken je dat?” En dan beginnen de herinneringen te borrelen: “Het doet me denken aan familieavonden aan de Leuvense stoof”, merkt iemand op.
De anderen knikken. Dat beeld kennen zij ook maar al te goed. “En welk woord valt jullie op?” wil Willy weten. “De zon!” roept Elza. Het is een woord dat aan de groep blijft plakken, met al dat grijze weer.
Lees verder onder de reportage.
Met jou!
Het is alweer tijd voor het laatste gedicht: ‘Blij met jou’ van Marianne Busser en Ron Schröder. “Een vis is blij met water, een trein met een station”, leest Willy voor. En dan komt de climax: “En ik ben blij met jou!” Elza knikt vol herkenning.
Deze keer is het de beurt aan Martha om het gedicht nog eens voor te dragen. Wanneer de laatste zin in zicht is, voel je de groep zich schrap zetten. “En ik ben blij… met jou!” klinkt het dan in koor. Ook dit gedicht raakt duidelijk hun gevoelige snaar.
Een heel kaftje vol
Willy verzamelt de teksten weer. “Ik zal ze in jullie kaftje op de kamer stoppen”, stelt hij gerust. Want zo verzamelt elke deelnemer mooie herinneringen, tekst na tekst. Sommigen hebben zo al een heel kaftje vol, pakkensklaar om opnieuw in de teksten te duiken of om samen met familie opnieuw te lezen.
Ik geniet zo van het samenzijn. Dat is eens iets anders dan op je kamer zitten.
En daarmee sluit Willy de laatste sessie van het jaar af. “Ik geniet zo van het samenzijn. Dat is eens iets anders dan op je kamer zitten”, zegt Lisette. Uitkijken naar de volgende sessie? Dat doen Martha, Louis, Lisette, Elza, Maria en Gust nu al. “Het is hier altijd zo fijn. In januari kom ik terug!”
De gelezen teksten uit deze Samen Lezen-sessie:
- Fragment uit Twee oude vrouwtjes, Toon Tellegen
- ‘November’, Rik Lenaerts
- ‘Blij met jou’, Marianne Busser en Ron Schröder